تأثیر سطوح مختلف شوری و خشکی بر صفات جوانه زنی گونه چاودارکوهی (secale montanum) در مراحل اولیه رشد

استفاده از گونه­های مرتعی مقاوم به خشکی و شوری در امر اصلاح و توسعه مراتع دارای اهمیت فراوانی است. چاودار کوهی یکی از گندمیان مهم مرتعی برای ایجاد چراگاه و تولید علوفه خشک است و با توجه به اهمیت این گونه مرتعی و این که تا کنــون مطالعه­ای در مورد تحمل به شوری و خشکی آن انجام نشده است، بنابراین در این تحقیق میزان مقاومت این گونه به تنش شوری و خشکی در مرحله جوانه­زنی و اثر این تنش­ها بر شاخص­های درصد و سرعت جوانه­زنی، طول ریشه­چه و طول ساقه­چه گونه مذکور مورد بررسی قرار گرفته است. برای ایجاد تنش شوری از کلرید سدیم (nacl) و برای اعمال تنش­های خشکی مختلف از پلی­اتیلن گلیکول (peg6000) استفاده شد. طرح آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل در چهار تکرار و پنج سطح شوری (شاهد، 50 ، 100، 150، 200 و 300 میلی­مولار) و همچنین پنج سطح خشکی (شاهد (صفر)، 2/0-، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال) بوده است. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که تیمارهای شوری و خشکی بر درصد جوانه­زنی، سرعت جوانه­زنی، طول ریشه­چه، طول ساقه­چه و بنیه بذر اثر معنی­داری داشتند، به طوری که با افزایش تنش شوری و خشکی درصد جوانه­زنی، سرعت جوانه­زنی، طول سـاقه­چه و طول ریشه­چه کاهش یافتند.